رسا صحبت کردن

شاید از اساتید فن بیان، درس رسا صحبت کردن را شنیده باشید.

رسایی صدا را می توان “صدایی که حجم و برد مناسبی داشته باشد، محکم و آهنگین باشد و طوری باشد که از شنیدن مداوم آن برای چند دقیقه خسته نشویم!” دانست.

یک سخنران خوب نه خیلی بلند صحبت می کند و نه خیلی آهسته.

در واقع حجم صدای سخنران باید به اندازه‌ای باشد که به راحتی شنیده شود، اما گوش را از بلندی زیاد آزار ندهد.

اگر مِن‌مِن کنید یا اینکه صدایتان فقط در حد پِچ‌پِچ به گوش برسد،حضورتان در گفت‌وگو نادیده گرفته خواهد شد.

اگر صدایتان از حد معمول پایین تر باشد دیگران مدام وسط صحبت‌تان بپرند و رشته‌ی کلام‌تان را قطع کنند.

مراقب باشید، منظور من این نیست که داد بزنید، بلکه فقط سعی کنید بلندی صدایتان را متناسب با موقعیت تغییر بدهید.

مثلا اگر مقابل جمعیتی صحبت می‌کنید که تعدادشان زیاد است، باید بلندتر صحبت کنید تا صدایتان به گوش همه برسد.

اما در شرایط عادی و مکالمات روزمره لازم نیست خیلی بلند صحبت کنید؛ چرا که ممکن است با بلند صحبت کردن نابه‌جا، روی مخاطب‌تان تأثیر منفی بگذارید.

رسا صحبت کردن به قدرت جذابیت بیان شما بسیار کمک خواهد کرد. 

اینکار تکنیک را با تمرین در خانه آغاز کنید